Τι μπορεί να πει κανείς για το Dubrovnick;! Είναι όντως εντυπωσιακότατο! Μια πανέμορφη καστροπολιτεία άψογα διατηρημένη και φροντισμένη, τοποθετημένη σε περίοπτη θέση στην Αδριατική.
Τα καλοδιατηρημένα και καλοφωτισμένα τείχη της παλιάς πόλης το βραδάκι δημιουργούν μια μοναδική ατμόσφαιρα ενώ στο φως της μέρας το καταπράσινο τοπίο, τα μικρά νησάκια που χορεύουν στα νερά της Αδριατικής γύρω απο το επιβλητικό κάστρο του Dubrovnick μαγεύουν και τον πιο συγκρατημένο επισκέπτη. Φυσικά όπως ήταν αναμενόμενο εκμεταλλεύεται τουριστικά μέχρι αηδίας και πρέπει να προσαρμοστείς στις ορδές των τουριστών που συρρέουν απο κάθε γωνιά του κόσμου. Το βαλκανικό στοιχείο είναι επιμελώς κρυμμένο (μόνο κάτι συνοριοφύλακες το προδίδουν που προσπάθησαν να μας ψήσουν να νοικιάσουμε δωμάτιο απο κάτι "δικούς τους") κατά τα άλλα η ατμόσφαιρα είναι πολύ κεντροευρωπαϊκή και τουριστική, επίσης ήταν η μοναδική χώρα που χρειάστηκε να κάνουμε συνάλλαγμα γιατί δεν δέχονταν ευρώ. Απο την στιγμή που αποφασίσεις να προσπεράσεις την τουριστική μανία που διακατέχει την πόλη και να προσαρμοστείς εστιάζοντας κυρίως στην ομορφιά της, έχει να σου προσφέρει πολύ όμορφες στιγμές (μέχρι και τους Χάρε Κρίσνα είδαμε να τραγουδούν-προσεύχονται). Την επόμενη μέρα επισκεφτήκαμε ένα διπλανό θέρετρο το Καβ-Τατ που ναι μεν είναι όμορφο και συμπαθητικό αλλά τίποτα το ιδιαίτερο.
Τα καλοδιατηρημένα και καλοφωτισμένα τείχη της παλιάς πόλης το βραδάκι δημιουργούν μια μοναδική ατμόσφαιρα ενώ στο φως της μέρας το καταπράσινο τοπίο, τα μικρά νησάκια που χορεύουν στα νερά της Αδριατικής γύρω απο το επιβλητικό κάστρο του Dubrovnick μαγεύουν και τον πιο συγκρατημένο επισκέπτη. Φυσικά όπως ήταν αναμενόμενο εκμεταλλεύεται τουριστικά μέχρι αηδίας και πρέπει να προσαρμοστείς στις ορδές των τουριστών που συρρέουν απο κάθε γωνιά του κόσμου. Το βαλκανικό στοιχείο είναι επιμελώς κρυμμένο (μόνο κάτι συνοριοφύλακες το προδίδουν που προσπάθησαν να μας ψήσουν να νοικιάσουμε δωμάτιο απο κάτι "δικούς τους") κατά τα άλλα η ατμόσφαιρα είναι πολύ κεντροευρωπαϊκή και τουριστική, επίσης ήταν η μοναδική χώρα που χρειάστηκε να κάνουμε συνάλλαγμα γιατί δεν δέχονταν ευρώ. Απο την στιγμή που αποφασίσεις να προσπεράσεις την τουριστική μανία που διακατέχει την πόλη και να προσαρμοστείς εστιάζοντας κυρίως στην ομορφιά της, έχει να σου προσφέρει πολύ όμορφες στιγμές (μέχρι και τους Χάρε Κρίσνα είδαμε να τραγουδούν-προσεύχονται). Την επόμενη μέρα επισκεφτήκαμε ένα διπλανό θέρετρο το Καβ-Τατ που ναι μεν είναι όμορφο και συμπαθητικό αλλά τίποτα το ιδιαίτερο.
Την επόμενη μέρα έπρεπε να αποχαιρετήσουμε το όμορφο Dubrovnick και φορτωμένοι με σκέψεις και εικόνες πήραμε τον δρόμο για το Σαράγιεβο όπου θα ήταν η επόμενη μας στάση. Η διαδρομή ήταν μια πολύ ευχάριστη έκπληξη μιας και η Βοσνία είναι ακόμα πιο πράσινη και γεμάτη απο φυσικές ομορφιές απο την Κροατία και το Μαυροβούνιο (και όμως). Ο δρόμος περνούσε μέσα απο δάσος, ποτάμια και λίμνες, θεα που διακοπτοταν μονο απο τα αμέτρητα πέτρινα τούνελ. Σαν ενδιάμεση στάση είχαμε συμφωνήσει να επισκεφτούμε την μαρτυρική, όπως μας την περιέγραψαν, πόλη του Μόσταρ.
Φτάνοντας στο Μόσταρ αντικρίσαμε κτήρια απομεινάρια του πολέμου αλλά και και το πιστά στο παρελθόν του ανακατασκευασμένο κομμάτι του κέντρου της πόλης με την πανέμορφη πέτρινη γέφυρα. Όντας και αυτό μνημείο της UNESCO ανακατασκευάστηκε πλήρως στην πρωτύτερη κατάστασή του. Μετά απο μερικά δροσιστικά ροφήματα και μια μικρή βόλτα ξεκινήσαμε πάλι για το Σαράγιεβο στο οποίο και φτάσαμε με την δύση του ηλίου.
Το Σαράγιεβο είναι μια μεγάλη σύγχρονη πόλη. Οι πληγές του πολέμου είναι καλά κρυμμένες αν κ υπάρχουν ακόμη. Το ξενοδοχείο (βασικά ήταν σαν να μας φιλοξενούσε μια φιλική οικογένεια) ήταν στον ένα λόφο της πόλης αλλά πολύ κοντά στο κέντρο. Μετά το απαραίτητο μπάνιο περπατήσαμε προς το κέντρο να χαζέψουμε και να βρούμε κάτι να φάμε. Μιας και ήταν εποχή Ραμαζανιού για τους μουσουλμάνους έβλεπες πολύ κόσμο να πηγαίνει στα τζαμιά για προσευχή και στα εστιατόρια δεν σερβίρονταν αλκοόλ. Παρόλα αυτά απολαύσαμε νοστιμότατες λιχουδιές και ζεστά χαμόγελα απο τους ευγενέστατους και πολύ φιλικούς ανθρώπους της πόλης. Το εντυπωσιακό στο Σαράγιεβο είναι η πολυπολιτισμικότητά του, Χριστιανοί, Μουσουλμάνοι, Εβραίοι ζούσαν ειρηνικά χωρίς κανένας να ενοχλεί κανέναν, είναι πραγματικά άξιο απορίας πως κατάφεραν να τους πολώσουν τόσο ώστε να καταλήξουν σε πόλεμο. Τώρα ζούν και πάλι όπως ζούσαν και πρίν... Είναι πολύ δύσκολο πάντως να φανταστείς τι αγριότητες έχουν συμβεί σε αυτό τον τόπο και κυρίως για πιό λόγο σκοτώθηκαν τόσοι άνθρωποι.
Το επόμενο πρωινό ξεκινήσαμε για την τελευταία στάση του ταξιδιού μας την Nice της Σερβίας, μία πόλη λίγο πριν τα σύνορα με τα Σκόπια τα οποία θα διασχίζαμε μονομιάς την επομένη. Η αλήθεια είναι ότι όλοι μας φύγαμε με βαριά καρδιά απο το όμορφο Σαράγιεβο μιας και νιώθαμε ότι άξιζε να το εξερευνήσουμε περισσότερο, έτσι η σιωπηλή υπόσχεση δόθηκε για κάποια άλλη φορά...
Ο δρόμος πάλι καταπράσινος και με ένα ψιλόβροχο διαρκείας φτάσαμε στα σύνορα Βοσνίας-Σερβίας. Εκεί ένας μάγκας έχει φτιάξει ένα μίνι μάρκετ, όπου είπαμε να ξοδέψουμε τα Βοσνιακά χρήματα που είχαμε πάρει σαν ρέστα απο πληρωμές σε ευρώ. Ήταν περίπου αντιστοιχία 15 ευρω. Ε, γεμισαμε 3 σακούλες!! Η Nice ήταν πολύ όμορφη και αυτή με μοναδικό νεανικό ρυθμό και δυναμική. Καφετέριες, εστιατόρια, μπαράκια και live μουσική σε κάθε γωνιά της με κόσμο να διασκεδάζει ως το πρωί. Το ξενοδοχείο αποκάλυψη και αυτό αλλά για δικούς του λόγους... Ambassador (με τ'όνομα). Εντάξει δεν ψαχτήκαμε και πολύ, φτάσαμε βράδυ κατάκοποι και ήταν το μόνο που μπορούσε να βάλει μέσα τις μοτοσυκλέτες.... δίπλα σε κάτι καφάσια, προμήθειες και λοιπά! Εμπειρία απο μόνο του το Ambassador, όπως μαρτυρούσε κάθε σπιθαμή του, έστεκε εκεί αρκετές δεκαετίες και είχε να ανακαινιστεί ή να καθαριστεί άλλες τόσες. Όμως δεν μασάμε απο τέτοια και προσαρμοζόμαστε με ότι μέσα διαθέτουμε, το βασικό είναι ότι έχουμε καλή παρέα!
Έτσι μετά απο μια αξέχαστη βραδιά που μας ταξίδεψε στη Σοβιετική Ένωση του 1930 και ένα ανέλπιστα καλό πρωινό πήραμε τον δρόμο της επιστροφής. Το αρχικό σχέδιο ήταν να διασχίσουμε τα Σκόπια και να διανυκτερεύσουμε κάπου μετά τα σύνορα, όμως τελικά υπολογίσαμε ότι μας παίρνει και φτάσαμε στο πανέμορφο Λιτόχωρο Κατερίνης. Εκεί γκουρμεδιάσαμε στον Αντρέα (γαστροδρόμειο) και την επόμενη μέρα αφού πρώτα κολλήσαμε όλοι μια φανταστική Ελληνική γρίπη ξεκινήσαμε για Αθήνα!!!
Σημείωση: οπτικοακουστικό υλικό εδώ...
http://www.myspace.com/video/532302881/balkan-xpress-moto-gr/104503394
Σημείωση: οπτικοακουστικό υλικό εδώ...
http://www.myspace.com/video/532302881/balkan-xpress-moto-gr/104503394
