"The child is grown, the dream is gone, and I've become comfortably numb..."
Τις τελευταίες μέρες αναρωτιέμαι πόσο βολικά μουδιασμένοι είμαστε όλοι σ'αυτή την χώρα; Πού πήγαν τα όνειρα, οι ελπίδες μας και κυρίως το πάθος μας να τα πραγματοποιήσουμε;;;!! Είναι δυνατόν 300 άνθρωποι να έχουν καταβάλει το πνεύμα και το μυαλό μας τόσο πολύ;
Εν μέσω εθνικής κατάθλιψης, ή μάλλον παραίτησης αναρωτιέμαι έχουν όντως χαθεί τα όνειρά μας ή εμείς βολικά παραιτηθήκαμε απο αυτά και βουλιάξαμε σ'ένα γλυκό μούδιασμα...;
