Το πρωινό στο Κότορ ήταν πραγματικά μαγικό! Δεν ήταν μόνο η σωματική και ψυχική ξεκούραση που σχημάτιζε πλατιά χαμόγελα στα πρόσωπά μας, ήταν και αυτή η εκπληκτική ομορφιά του Κότορ! Πραγματικά σου κόβει την ανάσα! Είναι μία μεσαιωνικής αρχιτεκτονικής πόλη με καλοδιατηρημένα μνημεία πολλά απο τα οποία βρίσκονται στην λίστα της UNESCO και το γεγονός ότι είναι το νοτιότερο φιόρδ της Ευρώπης το καθιστά ακόμη πιο εντυπωσιακό.
Μετά το πρωινό στην αυλή του ξενοδοχείου με την υπέροχη θέα αποφασίσαμε να επισκεφτούμε το Sveti Stefan, ένα μικρό νησάκι που ενώνεται με την παραλία με μια στενή λωρίδα γής. Η παραλία όμορφη, οργανωμένη και με πολύ ευχάριστους ανθρώπους. Αν και ψιχάλιζε κατά διαστήματα δεν χαλαστήκαμε καθόλου, το περιβάλλον και η ομορφιά της Αδριατικής μας αποζημίωνε. Το βραδάκι βολτάραμε στην παλιά πόλη του Κότορ όπου γευτήκαμε τοπικές λιχουδιές, χαλαρώσαμε και απολαύσαμε την ζεστή ατμόσφαιρα αυτής της μαγικής πόλης.
Την επόμενη μέρα μετά απο άλλο ένα χορταστικό πρωινό αποχαιρετήσαμε το όμορφο Κότορ και πήραμε τον μακρύ και δύσκολο δρόμο για την πόλη Zabljak στην καρδιά του Εθνικού Δρυμού Durmitor. Η διαδρομή ήταν πολύ κουραστική και απαιτητική, οι χάρτες του GPS δεν ήταν ενημερωμένοι και ακριβής με αποτέλεσμα πολλές φορές να χαθούμε και να πηγαίνουμε στα τυφλά, ευτυχώς όμως η ομορφιά του τοπίου στο μεγαλύτερο μέρος μας χαλάρωνε. Το βράδυ πια και κατάκοποι φτάσαμε στο Zabljak όπου και αρχίσαμε να ψάχνουμε μέρος να μείνουμε. Μέσω ενός τουριστικού γραφείου βρήκαμε σπίτι για την βραδιά, πολύ βασικό και ψιλοσουρεαλιστικό αλλά πεντακάθαρο και φθηνό. Ήταν σαν να μας φιλοξενούσε μια μακρινή θεία ...
Μετά απο μια αξέχαστη βραδιά με άψογο φαγητό και απίθανα κρασιά, ξεραθήκαμε σε ένα βαθύ και αναζωογονητικό ύπνο... Τώρα ήταν τα κρασιά που μας χτύπησαν, το υψόμετρο ή απλώς η κούραση; Ο ύπνος ήταν βαθύς και γαλήνιος. Οι πιτσιρικάδες του σπιτιού είχαν ξυπνήσει πρωί πρωί και επεξεργάζονταν τις μηχανές, όταν ρωτήσαμε ποια τους άρεσε περισσότερο απάντησαν συντονισμένα το KTM, μάλλον επειδή ήταν η πιο μεγάλη (εμείς πάντως προτιμάμε το πιστό και ακούραστο monsteraki μας)...
Την επόμενη μέρα χωριστήκαμε, οι μεν πήγαν στις λίμνες του Durmitor και οι δε πήραν το δρόμο για το μαγευτικό Dubrovnick όπου η παρέα θα ενώνονταν και πάλι.
Συνεχίζεται....
