Πρωινό ξύπνημα, καφεδάκι κάτω απο τα δροσερά πλατάνια της πλατείας του χωριού και κουβεντούλα με πειράγματα και ανυπομονησία. Ένα οδικό ταξίδι συνήθως χαρακτηρίζεται απο ανηλεή πειράγματα, φοβερές στιγμές γέλιου και πλάκας αλλά και απο δυσκολίες, κούραση και απρόοπτα. Αυτή είναι άλλωστε και η ομορφιά του, η εναλλαγή της έντασης με το γέλιο και αντίστροφα, αλλιώς δεν θα είχαμε τίποτα να λέμε...
Λίγα χιλιόμετρα αργότερα φτάνουμε στο συνοριακό σταθμό και η ζέστη είχε αρχίσει ήδη να μας ενοχλεί, είμαστε όμως αισιόδοξοι και δεν αφήνουμε τίποτα να μας χαλάσει το ταξίδι. Μέτα τα τυπικά και τον απαραίτητο έλεγχο οι άνθρωποι εκεί μας προειδοποιούν για το κακό οδικό δίκτυο και την φτωχή οδηγική παιδεία των οδηγών. Δεν μασάμε όμως, πλατιά χαμόγελα και φύγαμε!
Κοιτώντας πίσω νομίζω ότι αυτό που μας κατέβαλε πραγματικά ήταν ο συνδυασμός της αφόρητης ζέστης και των όντως πολύ κακών δρόμων. Παρ'όλα αυτά οι άνθρωποι ήταν ιδιαίτερα φιλικοί απέναντί μας, μόλις έβλεπαν ελληνικές πινακίδες μας χαιρετούσαν και πολλές φορές μας άνοιγαν δρόμο να περάσουμε μπροστά. Σε μία στάση μάλιστα όπου δεν αντέχαμε άλλο τη ζέστη και τη κούραση, ένα ζευγάρι όχι μόνο μας έπιασε την κουβέντα άλλα μας κέρασε δροσερό νεράκι και μπύρες απο το σπίτι του. Αυτό όμως που μας αναπτέρωσε ήταν τα ζεστά χαμόγελα, η φιλική κουβέντα και η γενναιοδωρία τους. Κάπως έτσι κύλισαν τα επόμενα χιλιόμετρα, μέσα απο χωριά, πλατείες, αγορές και πανηγύρια, με πολύ προσοχή, γιατί όντως οι οδηγοί στην Αλβανία μπορεί να γίνουν πολύ απρόβλεπτοι, και αρκετές στάσεις.
Φυσικά, όπως σε κάθε σχεδόν ταξίδι, δεν έλειψαν και τα απρόοπτα. Λίγα μόλις χιλιόμετρα πριν απο τα σύνορα του Μαυροβουνίου μια απροσεξία-ατυχία μας κόστισε μια πτώση, ευτυχώς χωρίς σοβαρές συνέπειες. Δεν τραυματίστηκε κανείς και η μοτοσυκλέτα την γλίτωσε με λίγες υλικές ζημιές οι οποίες διορθώθηκαν με τι άλλο; Με πατέντα η οποία κράτησε παρακαλώ ως και την επιστροφή μας στην Ελλάδα! Έτσι ταρακουνημένοι λίγο απο την πτώση και πολύ κουρασμένοι, το σούρουπο περάσαμε τα σύνορα Αλβανίας-Μαυροβουνίου.
Συνεχίζεται....
