Πέμπτη 10 Μαΐου 2012

Είναι ν'απορεί κανείς....

Πείτε με αφελή, πείτε με ανόητα αισιόδοξη, πείτε με αθώα... Δεν μπορώ να πιστέψω ότι μετά απο 2 Παγκόσμιους πολέμους, κατοχή, μετά απο εμφύλιο, χούντα, μεταπολίτευση, δημοκρατία, ανάπτυξη, Ευρωπαϊκή προοπτική, Ολυμπιακούς αγώνες κλπ. είμαστε πάλι ΕΔΩ!!!
Απλώς δεν μπορώ να δεχτώ ότι ξεχνάμε τόσο εύκολα και κυρίως ότι ΚΑΤΑΠΙΝΟΥΜΕ τόσο εύκολα την ηθική μας και τις αξίες μας ως κοινωνία!!
Αρνούμαι να πιστέψω ότι οι Νεοέλληνες είμαστε τόσο λίγοι μπροστά στην ιστορική στιγμή που απλώνεται εμπρός μας. Θέλω να ελπίζω ότι υπάρχουν ακόμη υγιή και καθαρά σκεπτόμενα μυαλά ανάμεσά μας που έστω και την ύστατη ώρα θα διορθώσουν αυτό το λάθος
Ελπίζω....