Αύγουστος 2009 και η παρέα αναχωρεί για μια πολλά υποσχόμενη περιπλάνηση στα ¨εξωτικά¨ Βαλκάνια. Οι μηχανές φορτώθηκαν, ο εξοπλισμός ελέγχθηκε, βαθιά ανάσα και ξεκινάμε!
Νιώθαμε την άσφαλτο να βράζει στα πόδια μας και τα cordura παντελόνια σε συνδυασμό με τις μπότες μηχανής έκαναν την κατάσταση χειρότερη. Απαραίτητη στάση σε σκιερό μέρος στην εθνική Κορίνθου-Πατρών για νερό και τσιγάρο. Μερικά χιλιόμετρα αργότερα στάση δροσιάς και ανασυγκρότηση δυνάμεων σε καφέ στο Ρίο με θέα την Γέφυρα και τα ακούραστα Ferry να διασχίζουν την θάλασσα.
Το πραγματικό ταξίδι, στο μυαλό μου τουλάχιστον, θα ξεκινούσε με το που ανεβαίναμε στην γέφυρα. Είναι μυστήριο το συναίσθημα που με κατακλύζει πηγαίνοντας από Αντίρριο στα Γιάννενα. Σχεδόν σαν να βρίσκομαι σε φτηνή αμερικάνικη ταινία. Η εναλλαγή τοπίων αλλά και οδικού δικτύου με κρατάει σε εγρήγορση και το μυαλό μου αποθηκεύει αστραπιαία στιγμές και εικόνες.
Το πραγματικό ταξίδι, στο μυαλό μου τουλάχιστον, θα ξεκινούσε με το που ανεβαίναμε στην γέφυρα. Είναι μυστήριο το συναίσθημα που με κατακλύζει πηγαίνοντας από Αντίρριο στα Γιάννενα. Σχεδόν σαν να βρίσκομαι σε φτηνή αμερικάνικη ταινία. Η εναλλαγή τοπίων αλλά και οδικού δικτύου με κρατάει σε εγρήγορση και το μυαλό μου αποθηκεύει αστραπιαία στιγμές και εικόνες.
Το ταξίδι σε δύο ρόδες είναι ένα πολύ ιδιαίτερο συναίσθημα, από τη μια νιώθεις ελευθερία και από την άλλη αβεβαιότητα. Αυτή η έξαψη του κινδύνου και της ταχύτητας σε συνδυασμό με τα πανέμορφα τοπία και τους ανθρώπους που γνωρίζεις στον δρόμο, είναι η πραγματική ουσία του ταξιδιού. Σχεδόν κάθε στάση είναι και μια ιστορία, το παρελθόν και η ζωή κάποιων ανθρώπων γίνονται εκείνη την στιγμή το δικό σου παρόν και μπλέκονται αργότερα με την δική σου ιστορία. Αυτές οι γνωριμίες στην διαδρομή τις περισσότερες φορές χαρακτηρίζουν ολόκληρο το ταξίδι.
Αρχίζει να βραδιάζει και φτάνουμε στο Δελβινάκι Ιωαννίνων, τον πρώτο σταθμό μας στο ταξίδι. Το χωριουδάκι είναι πανέμορφο και καταπράσινο. Οι άνθρωποι φιλόξενοι και ζεστοί. Οι μεγαλύτεροι σε ηλικία χαζεύουν τις μηχανές και το προσεγμένο φόρτωμα και αρχίζουν τις διερευνητικές ερωτήσεις. Από πού ερχόμαστε, που πάμε, αν φοβόμαστε και τέτοια. Οι πιο νέοι είναι περίεργοι για τις μηχανές και πιάνουν την κουβέντα στους οδηγούς. Η νύχτα πια έχει πέσει και την ευφορία και ανυπομονησία για το άγνωστο μπροστά μας, έχει διαδεχτεί η κούραση και η νύστα. Αύριο περνάμε την Αλβανία, η ξεκούραση είναι απαραίτητη.
Συνεχίζεται….
